Op trip naar het binnenland.

Morgu alamala!

Afgelopen Zondag ben ik samen met mijn vader en moeder (want die zijn op dit moment ook in Suriname) naar Gunsi geweest. Gunsi is één van de dorpjes aan de Suriname rivier en de bewoners hebben daar een Eco Resort opgezet voor het toerisme. Met de taxi zijn we vanaf ons appartement naar de Saramaccastraat gereden. Vanuit daar vertrekken iedere morgen een aantal lijnbussen richting Atjoni, van waar je met een korjaal verder gaat over de Suriname rivier. Eenmaal bij de Saramaccastraat aangekomen werden we overspoeld door zogenaamde “taxi/bus- chauffeurs” die ons wel richting Atjoni konden brengen… Toch eerst maar even kijken of de gewone lijnbus ook nog drie plekjes had, haha! Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in een busje vanuit een resort, waarmee we, nadat we nog drie andere passagiers opgehaald hadden, naar Atjoni zijn gereden. De gehele busrit ging natuurlijk op een Surinaamse tempo waardoor we vaak moesten stoppen voor zowel de boodschappen, familiebezoekjes, bami, in en uitstappende mensen, plaspauzes, het in en uit laden van goederen…. enzovoort! Maargoed… na zo’n 3,5 uur kwamen we gelukkig bij Atjoni aan en konden we met een korjaal richting Gunsi! Eenmaal aankomen op Gunsi werden we verwelkomd door Kukcy, onze gids en gastheer voor de komende twee dagen. Kukcy vertelde het één en ander over het dorp en gaf ons, nadat we heerlijk gezwommen hadden in de Suriname rivier, een rondleiding door het dorp! Wanneer je het dorp binnen komt, ga je echt zo’n 30 jaar terug in de tijd. Overal waar je gaat zie je spelende kinderen, kleine hutjes en mensen die zichzelf en hun kleden aan het wassen zijn in de rivier! Geweldig om dat een keer mee te maken! De meeste mensen in het dorp spraken geen Nederlands maar Saramaccaans en konden ons dus niet verstaan. Om toch een beetje beleeft over te komen, hebben we maar tegen iedereen Odeyo gezegd.. volgens onze gids was dit Saramaccaans voor goedendag! Na de rondleiding door het dorp konden we ’s avonds genieten van een heerlijke maaltijd, verzorgd door de bewoners zelf en hebben we spelletjes gespeeld met de kinderen van het dorp. Natuurlijk konden we niet onder het haren- invlechten uit en is zelfs papa aan de beurt gekomen!

Een week voordat wij naar Gunsi kwamen is er een 112 jaar oude bewoonster van het dorp overleden. Om er voor te zorgen dat haar geest op een goede manier het lichaam kon verlaten, werd er al de hele week feest gevierd! Van ’s avonds 23:00 uur tot 7:30 uur in de morgen hoorde je muziek en was iedereen aan het eten, drinken en werd er flink gedanst door alle bewoners! Zo gastvriendelijk als de mensen daar zijn, mochten wij natuurlijk overal bij zijn! Helaas vertrokken wij de dag waarop de begrafenis plaats zou vinden, dus hebben we daar niks meer van kunnen zien!

Onze terugreis verliep wat soepeler dan de heenweg. De eigenaar van het Eco Resort had een taxi chauffeur voor ons geregeld, die ons per personen auto weer terug heeft gebracht naar Paramaribo!

Tot het volgende verslag!

Liefs,

Bibi